جاکارتا ۲۰۱۸؛ فرصتی برای شکوفایی دراگون بوت

“امروز هیات اجرائی مصوب کرد که بازیهای آسیایی بعدی در جاکارتا اندونزی برگزار شود چرا که این کشور شایسته برگزاری چنین رویداد ورزشی بزرگیست” شاید زمانی که شیخ احمد الفهد الصباح، رئیس شورای المپیک آسیا این جمله را بر زبان می آورد نمی دانست که علاقه مندان دراگون بوت در سراسر قاره آسیا چقدر از گفته هایش خوشحال شدند.

به محض انصراف ویتنام از میزبانی هجدهمین دوره بازیهای آسیایی به دلایل مالی، بلافاصله مجددا اندونزی به عنوان میزبان محتمل این بازیها مطرح شد. اگرچه پیش از این سورابایا اندونزی موفق نشده بود در مقابل ٢٩ راي هانوی ویتنام بیش از ١٤ رای کسب کند و میزبانی به تصمیم اعضای شورای المپیک آسیا به ویتنام داده شده بود، اما این بار اندونزی تقریبا برای میزبانی این بازیها بی رقیب شده بود، تا این که با حمایت قوی دولت اندونزی و رضایت کامل مسئولین شورای المپیک آسیا، این بار جاکارتا به عنوان میزبان هجدهمین دوره بازیهای آسیایی انتخاب شود. پیش از این مقرر شده بود که از دور بعد، بازیهای آسیایی یک سال پیش از بازیهای المپیک برگزار شوند بدین معنی که هجدهمین دوره بازیهای آسیایی در سال ۲۰۱۹ یعنی یک سال پیش از المپیک توکیو برگزار شود اما به درخواست اندونزی و با توجه به انتخابات ریاست جمهوری این کشور در سال ۲۰۱۹، این دوره از بازیها طبق روال پیشین در سال ۲۰۱۸ برگزار خواهد شد.
جاکارتا پیش از این یک بار در سال ۱۹۶۲ میزبان چهارمین دوره بازیهای آسیایی بوده است. جایی که بازیهای آسیایی با حضور ۱۷ کشور در ۱۵ رشته انجام شد و میزبان موفق شد پس از ژاپن جایگاه دوم را از آن خود کند. اگرچه دراگون بوت از پیشینه چند هزار ساله در شرق آسیا و اندونزی برخوردار است اما در آن سالها هنوز توریست های اروپایی با این رشته در هنگ کنگ آشنا نشده بودند تا فدراسیون جهانی این رشته (در سال ۱۹۹۱) و به تبع آن فدراسیون آسیایی آن (در سال ۱۹۹۲) تاسیس شود. لذا حضور دراگون بوت در بازیهای آسیایی به سال ۲۰۱۰ موکول شد تا با حمایت چین میزبان برای اولین بار این رشته وارد بازیهای آسیایی شود و مشعل بازیها توسط کاپیتان تیم ملی دراگون بوت چین روشن شود. در گوانگجو چینی ها امیدوار بودند هر ۶ مدال طلای رشته بومی خود را کسب کنند، اما اندونزی با کسب ۳ مدال طلای مردان و ۳ مدال نقره بانوان این پیش بینی را بهم زد و البته همین موضوع باعث شده که امروز امیدوار باشیم که این کشور تمامی تلاش خود را برای برگزاری مجدد دراگون بوت در بازیهای آسیایی به کار گیرد.
کشور اندونزی در طول ۱۷ دوره از بازیهای آسیایی بیشترین مدال مرغوب را در بدمینتون (مجموع: ۹۱ مدال، میانگین: ۶٫۵ مدال در هر دوره)، تنیس (مجموع: ۴۲ مدال، میانگین: ۳٫۲ مدال در هر دوره)، دو و میدانی (مجموع: ۲۱ مدال، میانگین: ۱٫۲ مدال در هر دوره)، بوکس (مجموع: ۲۴ مدال، میانگین: ۱٫۵ مدال در هر دوره) و دراگون بوت (مجموع: ۶ مدال، میانگین: ۶ مدال در هر دوره) به دست آورده است. این در حالی است که دراگون بوت تنها یک بار در بازیهای آسیایی ۲۰۱۰ گوانگجو برگزار شده است که اندونزی در آن بازیها ۳ طلا از ۴ طلای خود را از دراگون بوت کسب کرد. لذا با توجه به ثابت بودن رشته های مذکور در برنامه بازیهای آسیایی و المپیک، تنها گزینه میزبان برای اضافه کردن به بازیها با بیشترین حجم مدال ممکن، دراگون بوت است. کما این که سال گذشته این کشور برای نخستین بار دراگون بوت را وارد برنامه بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی کرد.
در گوانگجو ۴۰۷ ورزشکار از ۱۱ کشور در ۳ مسافت ۲۵۰ متر، ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر آقایان و بانوان قایق ۲۰ نفره به رقابت پرداختند و کلیه مدال های دراگون بوت توسط ۵ کشور اندونزی، چین، میانمار، تایلند و کره جنوبی درو شد. نمایندگان کشورمان نیز علیرغم سابقه اندک در این رشته ورزشی (از سال ۱۳۸۵) و تجربه بسیار کم (فقط ۴ حضور بین المللی از بدو تاسیس دراگون بوت در ایران) در مقایسه با حریفان خود که عمدتا به این رشته به عنوان ورزش بومی خود نگاه می کنند، پس از تنها ۷ ماه اردو نتایج قابل قبولی کسب کردند و حتی به فینال برخی مواد راه یافتند. البته به نظر می رسد با توجه به رویکرد جهانی، قطعا مسابقات قایق ۱۰ نفره نیز به این رویداد اضافه خواهد شد تا شانس حضور و کسب مدال کشورها بیشتر شود.
حال که جذابیت، هیجان، فراگیری، بعد همگانی، روح تیمی و دیگر فاکتورهای بی نظیر و منحصر به فرد دراگون بوت در چشم مسئولین ورزش کشور چندان مهم به نظر نمی رسد تا حمایت درخوری از آن داشته باشند، دوره چهار ساله پیش رو فرصتی است تا به بهانه بازیهای آسیایی مجددا توجه آنها به این رشته ورزشی جلب شود. قطعا در این مسیر استفاده از تجربیات گذشته و آسیب شناسی شرایط پیشین می تواند موجب درخشش هرچه بیشتر دراگون بوت در بازیهای جاکارتا شود.
در هر حال، همه مسئولین و علاقه مندان به این رشته ورزشی موظفند در این فرصت به وجود آمده از کلیه ظرفیت ها استفاده کنند تا از بعد توسعه، تهیه امکانات و تجهیزات، همگانی کردن و همچنین بحث قهرمانی، دراگون بوت جهش خوبی را طی ۴ سال آینده تجربه کند و این مهم بدون همفکری و تلاش همه اعضای این خانواده بزرگ میسر نخواهد شد.

به امید آنکه با یک برنامه مناسب، این بار اژدهاسواران ایران پیش بینی ها را بهم بزنند.